Alby lektorskie w czynnościach liturgicznych Kościoła

Liturgia Kościoła jest bardzo zróżnicowana. Każda szata ma określony kolor i krój, w zależności od symboliki jaką przedstawia. Zespół konkretnych szat liturgicznych ustalony został w XII/XII wieku. Wtedy również powstały alby. Są to długie szaty płócienne, sięgające aż do kostek, które swój pierwowzór miały w szatach rzymskich. Ich krótszym odpowiednikiem jest komża. Jej biały kolor przypomina o chrzcie i czystości duszy.

Wygląd alby

Alba posiada charakterystyczne rękawy, długie i rozszerzane na końcach. Kiedyś wykonywana była z lnu, teraz również wykonuje się ją z materiałów wysokiej jakości. Czasami przepasa się ją cingulum, a więc specjalnym sznurem stanowiącym symbol wstrzemięźliwości. Spotkać ją można również z kapturem. Mogą ją nosić kapłani i diakoni, jednak często wykorzystywana jest do posługi liturgicznej lektorów.

Kiedy zobaczymy albę?

Alby lektorskie noszą osoby upoważnione do czytania Słowa Bożego na nabożeństwach oraz wykonywania wszelkich innych funkcji i zadań podczas Mszy Świętej przewidzianych dla lektora. Mogą to być klerycy, ministranci bądź każda osoba wykonująca obowiązki lektora podczas Mszy, zdarza się również, że jest to kobieta. W przypadku wiernych świeckich nie wymaga się noszenia szat liturgicznych. W przeciwnym razie istnieje obowiązek założenia długiej białej szaty, przewiązanej sznurem z założeniem specjalnego humerału, który jest białą przepaską, nakładaną wokół szyi w celu zakrycia stroju znajdującego się pod albą.

Istnieją dwa rodzaje kroju alb.  Pierwszy polega na zebraniu dwóch dużych fałd na bokach, tak aby takowe nie gromadziły się z tyłu. Zakładając taką albę dba się o to, aby dobrze ją wyrównać po bokach, aby w tych miejscach zgromadziły się fałdy. Drugim sposobem jest tzw. szycie zwyczajne, gdzie alba wyrównana jest u dołu, a fałdy rozkładają się równomiernie. Regulowane jest to przez osobę, która tą albę zakłada, powinna ona umiejętnie ją ułożyć. Albę zakłada się przy pomocy asekuracyjnej ministranta i składa się na to pełna procedura określonych działań.