Meble francuskie – czar staroci

Duże centra handlowe kuszą konsumentów niskimi cenami i łatwym dostępem do każdego towaru. Sieciówki oferują żywność, chemię, kosmetyki, ubrania, wyposażenie wnętrz, a nawet meble. Istnienie takich miejsc jest zbawienne dla ludzi, którzy nie mają czasu na bieganinę po sklepach rozrzuconych w całym mieście, a także dla przeładowanych obowiązkami rodziców z małymi dziećmi. Coraz częściej w centrach kupieckich powstają ( obok sklepów zaspokajających podstawowe życiowe potrzeby) galerie sztuki. Przepełnione są przedmiotami, jakich nie jesteśmy w stanie znaleźć w zwykłych marketach. Piękne obrazy, oryginalna sztuka użytkowa, lustra, meble francuskie, czy osobliwe rzeźby. Jeżeli już zdecydujemy się na taki zakup, warto zainteresować historią, jaką dany przedmiot kryje. Meble francuskie, które spotyka się w galeriach to przeważnie meble tworzone w stylu pochodzącym z XVII oraz XVIII wieku. Potocznie style te nazywamy „Ludwik XV” lub „Ludwik XVI”, ponieważ akurat lata te przypadały na ich panowanie. Oprócz tego królowie byli miłośnikami sztuki i lubili otaczać się pięknymi przedmiotami.

Do produkcji prawdziwych mebli francuskich nie używa się płyt OSB, z których obecnie buduje się meble szeroko dostępne. Do ich tworzenia służy lite drewno, najczęściej spotykany surowiec pochodzi z dębów. Właśnie dlatego meble francuskie są ciężkie, ale dzięki temu stabilne. Oprócz tego dobrze zakonserwowane nie niszczą się tak szybko. Współcześnie produkowane z płyt mdf umeblowanie jest lekkie, ale nietrwałe. Kleje używane przy produkcji są nietrwałe, przez co po pewnym czasie meble pokrywają się odpryskami.
Dobrze wykonany mebel francuski powinien być pokryty wieloma warstwami specjalnego oleju do drewna. Dzięki temu drewno staje się twarde, odporne na uderzenia i zarysowania. Drewno można także zabejcować zmieniając przy okazji jego kolor. Charakterystyczne dla mebli francuskich są przecierki, czyli miejsca, w których farba została celowo zdrapana, a drewno zabezpieczone. Ma to na celu imitowanie upływu i sprawienie wrażenia, że mebel rzeczywiście przebył długa drogą i pochodzi z osiemnastego wieku.