Ogrody są dziełem sztuki stworzonym przez człowieka. Istnieją od dawien dawna i stanowią nieodłączny element krajobrazu. Gdyby cofnąć się o tysiące lat i zobrazować sobie jak zmieniały się ogrody dojdziemy do wniosku, że wzory piękna przeszły prawdziwą przemianę. Każda miniona epoka rządziła się swoimi prawami i tak jest do dziś. Jednak to co było piękne kiedyś często zachwyca współczesnego człowieka.

Najpiękniejsze starożytne ogrody

Lubimy wracać myślami do przeszłości tak samo jak lubimy budować domy na wzór starodawnych dworków, tak też jest z ogrodami. Aby się o tym przekonać cofnijmy się w czasie do czasów starożytnych. Ogrody starożytne były zakładane za wysokimi murami, na kształt geometryczny. Dzielone na ogrody publiczne i prywatne podobnie jak dzisiaj zachwycały oko. Częścią nierozłączną w każdym ogrodzie były rzeźby i fontanny. Roślinność niezwykle bujna. Ogrody tworzone na stokach gór, wzniesieniach przepięknie kształtowały krajobraz i dodawały uroku przestrzeniom, czy to publicznym, czy prywatnym. Średniowiecze, nie przyniosło wielu zmian w kompozycjach ogrodowych jednakże w tej epoce ogród był miejscem wypoczynku. Kształtowany, również jak w starożytności, na geometrycznej podstawie bardzo często otoczony był krużgankami. Niezwykle ważna dla tej epoki była woda. Stanowiła nieodłączny element ogrodu. Potoki, źródełka czy inne ujścia wodne były wykorzystywane do stworzenia pięknego otoczenia rekreacyjnego.

Ogrody renesansu i baroku

Renesans był bardzo ważną epoką w kształtowaniu pejzaży i nie tylko. Ogrody renesansowe cechowały specyficzne dla tych dziejów rzeźby, fontanny, ozdobne kwietniki. Po raz pierwszy pojawiła się tutaj główna oś kompozycyjna, która biegła od budynku mieszkalnego poprzez cały ogród. Wzdłuż tej osi bardzo często sadzone były drzewa i krzewy ozdobne. Na początku ogrody bacznie strzeżone przed okiem ludzkim, otoczone były wysokimi drzewami i żywopłotami. Z czasem trendy modowe wyznaczały kierunki ku otworzeniu się na przestrzeń i uchybieniu rąbka tajemnicy. Barok przyniósł ze sobą kolejne zmiany. Sztuka ogrodowa w tym okresie podzieliła się na dwa kierunki. Pierwszy stanowiły ogrody pełne przepychu, drugi- harmonii i czystości. Ogrody ukształtowane na geometrycznych podstawach stanowiły ścisła całość z domem mieszkalnym. Najczęściej wpływ na ich wygląd mieli artyści, malarze, rzeźbiarze. To pod ich wpływem zaczęto łączyć przestrzenie zewnętrzne z wewnętrznymi, sztukę z naturą.

Wizerunek ogrodów na tle pozostałych czasów

W XVIII wieku widoczne było zupełne odejście od geometrii, a frywolność i swoboda kompozycji od tego czasu trwa aż do dziś. W XIX i XX wieku najważniejsza była prostota kompozycji i różnorodność funkcji ogrodu. Ogrody spełniały funkcje rekreacyjne, wypoczynkowe, a gotyckie budowle i rzeźby w centralnych przejściach zachwycały i zapraszały do spacerów i kontemplacji w zaciszu drzew i przepięknych kolorowych kwietników. Jak widzimy ogrody przez lata zmieniały swoją formę i wygląd. Dzięki temu krajobrazy kształtowały się zgodnie z rozwojem epoki, trendów dla niej charakterystycznych i ludzi którzy wtedy żyli i tworzyli sztukę nie tylko ogrodową.