Gitary akustyczne – garść faktów
Gitary akustyczne są bardzo popularnymi instrumentami i nawet w dzisiejszych czasach, przepełnionych wszechobecną elektroniką, wciąż spotyka się te wiekowe już przecież instrumenty. W najmniejszym stopniu nie zanosi się na to, aby gitary tego rodzaju dokądś się wybierały – zostały z nami na dobre. Pytanie jednak – skąd się w ogóle wzięły? Kiedy powstał ten instrument? Jakie są jego cechy charakterystyczne? Z czego się je produkuje? Czytelników szczerze zainteresowanych (lub takich chcących błysnąć wśród znajomych wiedzą) zapraszam do poniższej krótkiej lektury.
Gitary akustyczne, ze swoimi charakterystycznymi strunami wykonanymi z metalu, powstały w Ameryce, w drugiej połowie XIX wieku. Opracowała ją grupka amerykańskich potentatów rynku muzycznego, a za inspirację do tego pomysłu posłużyły europejskie tradycje muzyczne. Metalowe struny zaczęły wchodzić do powszechnego użytku gdzieś pomiędzy 1860 a 1900 rokiem, a do roku 1930 stały się zupełną normą. Dzisiaj gitary wyposażone w takie struny produkowane są w najróżniejszych kształtach, również jako instrumenty z charakterystycznymi wycięciami oraz tak zwane modele elektroakustyczne. Gitary akustyczne charakteryzują się ciężkim belkowaniem oraz wzmocnionym strunnikiem, dzięki czemu równoważony jest nacisk na struny. Sprawia to, że wytwarzają one dźwięk jasny, ostry i bardzo ostry. Barwa brzmienia gitar akustycznych jest dość wszechstronna i różnorodna – od tej ostrej, powstającej w pobliżu strunnika, aż po łagodniejsze brzmienia wydobywane w okolicy gryfu – niezależnie jednak od barwy, gitary akustyczne zdolne są do uzyskiwania stosunkowo wysokiego natężenia dźwięku. Do gry na tych instrumentach można używać zarówno palców jak i kostki.
Tradycyjnie wykorzystywanym materiałem do budowy płyt rezonansowych gitar akustycznych jest świerk europejski lub kanadyjski, rzadziej stosowany jest natomiast czerwony cedr. Belkowanie wykonuje się zazwyczaj z drzewa świerkowego, preferowanym materiałem na szyjkę jest brazylijski mahoń, na gryf i strumiennik wybiera się zazwyczaj palisander lub heban. Obudowa gitary, czyli jej tył i boki, najczęściej wykonuje się z klonu, palisandru lub mahoniu. Pod koniec XX wieku ze względów ekonomicznych te tradycyjne materiały coraz częściej zostawały zastępowane innymi gatunkami drzew, których zaczęto używać głównie do wytwarzania boków i tyłów gitary. To tyle. A reszta… Reszta jest już muzyką.